Powstaje Kalendarium WRiArt ŚOW. Propozycje kolejnych wpisów należy przesyłać na cie.ja@interia.pl Na bieżąco będą one dopisywane do Kalendarium.

Rok 1945

Rok 1948

Rok 1950

Rok 1951

Rok 1952

• 1 grudnia w Gubinie-Komorowie sformowany został 113. Pułk Artylerii Haubic (113. pah) na podstawie rozkazów: MON nr 0045/Org z dnia 17 maja 1951 r. oraz Dowódcy ŚOW nr 00470 z dnia 7.08.1951 r.  Jednostka wchodziła w skład 19. DP, a w jej skład wchodziły: dowództwo i sztab, pluton dowodzenia, dywizjon 122 mm haubic, dywizjon szkolny, sekcja techniczna i kwatermistrzostwo. Na dowódcę pułku wyznaczony został kpt. Stanisław Kahl, kierownicze stanowiska objęli: por Kubacki Zygmunt – zastępca ds. politycznych, por. Roman Lewkowicz – szef sztabu, kpt. Jan Wnuczek – kwatermistrz, kpt. Stanisław Kościuk – dowódca 1. dywizjonu, kpt. Lewiński Jerzy – dowódca dywizjonu szkolnego, kpt. Roman Babiarski – szef sztabu dywizjonu szkolnego oraz ppor. Jerzy Piotrowski, ppor. Leonard Ciuchna i ppor. Bolesław Piechocki – dowódcy baterii.

Rok 1953

• W czerwcu kpt. Stanisław Kahl przekazuje obowiązki dowódcy 113. pah kpt. Piotrowi Kaczmarkowi.

Rok 1954

• W listopadzie stanowisko dowódcy 113. pah obejmuje mjr Edward Dziwisz.

Rok 1954

• 22 lipca poligon Biedrusko

Rok 1955

• Rozkazem MON nr 0058/Org. z dnia 19. września 113. pah przeformowany został na 36. Dywizjon Artylerii Haubic (36. dah), którego skład przedstawiał się następująco: dowództwo i sztab,  pluton dowodzenia, trzy baterie ogniowe, bateria szkolna i pluton gospodarczy. Dywizjon wyposażony był w 122 mm haubice i 76 mm armaty. Dowódcą dywizjonu został mjr Edward Dziwisz (były dowódca 113. pah).

Rok 1956

Rok 1958

Rok 1960

• 28. września mjr Władysław Skrzywanek przejmuje stanowisko dowódcy 36. dah od mjr. Edwarda Dziwisza.

Rok 1961

• W dniach 13-19. sierpnia 36 dah trzema transportami kolejowymi przeniesiony został z Gubina do Kostrzyna nad Odrą.

Rok 1962

Rok 1963

Rok 1964

Rok 1965

• luty – obowiązki dowódcy 22. pułku artylerii w Sulechowie obejmuje ppłk Edward Migaj;

Rok 1966

• w sierpniu, odbywający w 22 pa (Sulechów) praktykę kpr. pchor. Piotr Żurakowski pełni obowiązki dowódcy plutonu 92 milimetrowych dział bezodrzutowych w czasie szkolenia studentów Wyższej Szkoły Rolniczej z Poznania. Pułkiem dowodzi ppłk Edward Migaj.

Rok 1967

• w lipcu, przebywający na praktyce dowódczej, plut. pchor. Piotr Żurakowski zostaje oficerem ogniowym 8. baterii 152 mm haubic w 3. dywizjonie 22. pa (Sulechów). Dowódcą dywizjonu jest kpt. Tadeusz Zańko, a dowódcą baterii kpt. Julian Kuzitowicz.
• w sierpniu do Śląskiego Okręgu Wojskowego przybywa kilkunastu absolwentów Oficerskiej Szkoły Artylerii (OSA) z Torunia a wśród nich ppor. Tadeusz Maciaszczyk, który zostaje skierowany do 22. Pułku Artylerii w Sulechowie. Obejmuje on stanowisko dowódcy plutonu rozpoznawczego w baterii dowodzenia kierowanej przez por. Jana Gwóźdź. Pułkiem dowodzi ppłk dypl. Antoni Skibiński, zastępcą dowódcy ds. liniowych jest mjr dypl. Janusz Łuczyk, zastępcą ds. politycznych ppłk mgr Ryszard Opaliński, szefem sztabu ppłk dypl. Stanisław Kaczmarek, zastępcą ds. technicznych mjr Wacław Warwas, a dowódcami dywizjonów są: mjr Bolesław Runowski (1. da 122 mm H), mjr Jan Świercz (2. da 122 mm H) i mjr Tadeusz Zańko (3. da 152 mm H). W Sulechowie stacjonują również: dywizjon  artylerii rakietowej (dowódca – mjr Florian Sawicki), dywizjon rakiet taktycznych (dowódca – ppłk Leopold Grzelak), bateria dowodzenia szefa artylerii 4 DZ (dowódca –  kpt. Jan Matysiak).
• we wrześniu do garnizonu Sulechów przybywa 14-tu absolwentów Oficerskiej Szkoły Wojsk Rakietowych i Artylerii, spośród których ppor. Tadeusz Gierelak i ppor. Paweł Wójcik rozpoczynają służbę w 12. dar, ppor. Wiesław Abramajtys i ppor. Jerzy Czekański w baterii dowodzenia szefa AD,  a do 22. pa skierowani zostają: ppor. Andrzej Brykała, ppor. Aleksander Redecki, ppor. Leon Kozłowski, ppor. Tadeusz Maciaszczyk, ppor. Jerzy Pietraszewski, ppor. Andrzej Piotrowski, ppor. Józef Puchalski, ppor. Kazimierz Warchoł, ppor. Leon Zarzecki  i ppor. Piotr Żurakowski, który w 2. da 122 mm hb. zostaje pomocnikiem szefa sztabu ds. rozpoznania – dowódcą plutonu rozpoznawczo-topograficznego. Kadrę dowódczą dywizjonu tworzą: mjr Jan Świercz (dowódca), kpt. Jan Salawa (szef sztabu) kpt. Tadeusz Kraska (dowódca 4. ba), por. Ryszard Miłkowski (dowódca 5. ba), kpt. Roman Szewczyk (dowódca 6. ba), ppor. Janusz Miłogrodzki (oficer ogniowy 4. ba), ppor. Józef Puchalski (oficer ogniowy 5. ba), ppor. Jerzy Pietraszewski (oficer ogniowy 6. ba), sierż. Wacław Tasiemski (dowódca plutonu łączności). Pułkiem od miesiąca dowodzi ppłk Antoni Skibiński, a dowództwo jednostki działa w składzie: ppłk Stanisław Kaczmarek (szef sztabu), ppłk Janusz Łuczyk (zastępca d-cy ds. liniowych), mjr Wacław Warwas (zastępca d-cy ds. technicznych), ppłk Witold Grabarczyk (kwatermistrz – zastępca d-cy) oraz ppłk Ryszard Opaliński (zastępca d-cy ds. politycznych).
• październik – obowiązki dowódcy 22. pułku artylerii w Sulechowie obejmuje ppłk Antoni Skibiński  (wcześniej Szef Artylerii 12. pz w Gorzowie Wlkp. i Dowódca 12. Dywizjonu Artylerii Rakietowej 4. DZ; później  Dowódca 18. Brygady Artylerii w Bolesławcu, Szef Wojsk Rakietowych i Artylerii ŚOW we Wrocławiu; od października 1979 r. generał brygady, następnie Zastępca Dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego ds. Obrony Terytorialnej, Dowódca Garnizonu Wrocław, Prezes WKS Śląsk);

Rok 1968

• w listopadzie dowódcą 2. dywizjonu 22 pa w Sulechowie zostaje mjr Jan Matysiak.

Rok 1969

• w lutym ppor. Piotr Żurakowski z 22.pa (Sulechów) zdobywa tytuł wicemistrza ognia SOW w grupie dowódców plutonów.
• we wrześniu w 22.pa (Sulechów) por. Piotr Żurakowski zostaje dowódcą 5. ba zastępując por. Zdzisław Jedynaka. Oficerem ogniowym baterii jest ppor. Józef Puchalski.

Rok 1970

• czerwiec – obowiązki dowódcy 22. pułku artylerii w Sulechowie obejmuje ppłk dypl. Janusz Łuczyk;

Rok 1971

• porucznik Piotr Żurakowski z 22. pa (Sulechów) zdobywa tytuły: mistrza ognia 4 DZ (kwiecień), wicemistrza ognia WRiA SOW (maj) i wicemistrza ognia na szczeblu WRiA WP (czerwiec).
• w maju ppor. Tadeusz Maciaszczyk zostaje dowódcą 4 baterii w 2. dywizjonie 22 pa w Sule-chowie i otrzymuje awans na stopień porucznika. Dywizjonem dowodzi mjr Jan Matysiak,     a szefem sztabu jest por. Jan Szczeponik. Dowódcami pozostałych baterii dywizjonu są: por. Piotr Żurakowski (5 ba) i por. Andrzej Piotrowski (6 ba).
• wrzesień – do garnizonu Głogów przybyli absolwenci pierwszej inżynierskiej promocji Wyższej Szkoły Wojsk Rakietowych i Artylerii w Toruniu, spośród których do 5. Pomorskiej Brygady Artylerii Armat skierowani zostali podporucznicy inżynierowie: Zbigniew Chruszcz, Andrzej Danielec, Maciej Głębowski, Andrzej Mroczkowski, Bogdan Pasieczny, Jan Różycki, Andrzej Śmiałkowski i Leon Woszczyna, a do 14. Podoficerskiej Szkoły Artylerii Armat: ppor. inż. Jerzy Kruk i ppor. inż. Eugeniusz Brożek, który 8.09.1971 roku wyznaczony zostaje na stanowisko dowódcy 2 plutonu topograficznego w baterii rozpoznania artyleryjskiego dowodzonej przez kpt. Lucjana Kazimierczaka. Komendantem Szkoły był ppłk Zdzisław Musiał, a szefem sztabu mjr Tadeusz Węglarz. W skład 14. PSAA wchodziły: szkolna bateria artylerii armat (dowódca – mjr Bronisław Młot, pluton ogniowy– por. Mirosław Momot, pluton rozpoznawczo rachunkowy – ppor. inż. Jerzy Kruk, pluton łączności – ppor. Ignacy Kirys), szkolna bateria rozpoznania artyleryjskiego (1 pluton topograficzny – ppor. Marek Świerczyński, 2 pluton topograficzny – ppor. inż. Eugeniusz Brożek, pluton zmechanizowanego dowiązania topograficznego – ppor. Janusz Lenartowicz, pluton rozpoznania dźwiękowego – ppor. Stanisław Szymański). W tym czasie 5 PBAA w Głogowie tworzyły następujące pododdziały: bateria dowodzenia brygady (dowódca – por. Zygmunt Demidowski), dywizjon artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego (dowódca –  ppłk  Tadeusz Dorosz), 1  dywizjon haubico-armat 152 mm (dowódca – ppłk Jan Jakubowski), 2 dywizjon haubico-armat 152 mm (dowódca – ppłk Józef Bryliński), 3 dywizjon haubico-armat (dowódca – mjr Anatol Janczewski), 4 dywizjon armat 122 mm (dowódca – ppłk Dominik Lewicki). Brygadą dowodził płk Zygmunt Wnuk, zastępcą  dcy ds. liniowych był ppłk Stanisław Żak, a szefem sztabu – płk Stanisław Winiarski.

Rok 1972

• styczeń

• w październiku por. Tadeusz Maciaszczyk obejmuje stanowisko szefa sztabu 1 dywizjonu (122 mm H) w 22. pa w Sulechowie. Dowódcą dywizjonu jest mjr Tadeusz Kraska;
• w październiku, w 22. pa (Sulechów) por. Piotra Żurakowski przekazuje dowodzenie 5. ba ppor. Antoniemu Podkalickiemu i obejmuje stanowisko pomocnika szefa sztabu pułku ds. rozpoznania topograficznego. Jednocześnie pełni obowiązki starszego dochodzeniowego pułku i inspektora ds. wynalazczości i racjonalizacji.

Rok 1973

• 17 września stanowisko zastępcy dowódcy 39 pa ds. liniowych (Tarnowskie Góry) obejmuje mjr dypl. Stanisław Gajewski, który wcześniej służył w baterii moździerzy 120 mm 73.pz w Pile (POW), potem w 41 pa 23 DZ w Gdańsku,  przeformowanym na 41 dar 7. Dywizji Desantowej. Następnie wyznaczony został  na dowódcę plutonu podchorążych w Oficerskiej Szkole Artylerii (OSA) w Toruniu. Po ukończeniu ASG skierowany został do Szefostwa WRiA WP w Warszawie, skąd przeniesiony został do 39 pa.
• we wrześniu por. Tadeusz Maciaszczyk w 22 pa (Sulechów) zostaje wyznaczony na stanowisko dowódcy 1 dywizjonu 22 pa w związku z odejściem na emeryturę mjr Tadeusza Kraski. Dowódcą  2. dywizjonu (122 mm H)  zostaje por. Janusz Miłogrodzki, a 3. da dowodzi por. Aleksander Fedecki. Dowództwo 22 pa działa w składzie: ppłk dypl.  Janusz Łuczyk – dowódca pułku, ppłk mgr Zenon Brembor – zastępca ds. politycznych, mjr dypl. Henryk Czerniawski  – zastępca ds. liniowych, a szefem sztabu jest ppłk Marian Makieła.

Rok 1974

• październik – obowiązki dowódcy 22. pułku artylerii w Sulechowie obejmuje ppłk dypl. Henryk Czerniawski;
• 14 października obowiązki dowódcy 39 pa (Tarnowskie Góry) od płk Stanisława Kaczmarka przyjmuje ppłk dypl. Ryszard Kaleta, zastępcą dowódcy ds. linowych zostaje mjr dypl. Jan Gwóźdź, a szefem sztabu pułku  – mjr dypl. Stanisław Gajewski.
• w październiku dowódcą 22. pa w Sulechowie zostaje ppłk Henryk Czerniawski, a kpt. Piotr Żurakowski wyznaczony zostaje na cz.p.o. starszego pomocnika szefa sztabu pułku ds. rozpoznania topograficznego w związku ze skierowaniem majora Tadeusza Kraski na roczny kurs kwatermistrzowski.

• 10. listopada gazeta SOW „Żołnierz Ludu” przyznaje kapitanowi Tadeuszowi Maciaszczykowi z 22 pa (Sulechów)  znak „DO-RO w żołnierskiej służbie” jako wzorowemu dowódcy  i wychowawcy.

Rok 1975

• 13. lutego – 39.pa – Tarnowskie Góry

• w czerwcu kpt. Tadeusz Maciaszczyk (22 pa Sulechów) skierowany zostaje na kurs przygotowawczy i egzaminy na studia wyższe do ZSRR.
• we wrześniu kpt. Tadeusz Maciaszczyk w 22 pa w Sulechowie  przekazuje obowiązki dowódcy 1 dywizjonu kpt. Januszowi Miłogrodzkiemu.
• 6. grudnia w 5.PBAA (Głogów) por. inż. Eugeniusz Brożek obejmuje 3. baterię artylerii 152 mm haubico-armat (skadrowaną) w 1. dywizjonie artylerii dowodzonym przez ppłk. Bolesława Runowskiego. Szefem sztabu dywizjonu jest mjr Tadeusz Białek, pododdziałami dowodzą: por. inż. Stanisław Wardęga (bateria dowodzenia), kpt. Leon Jodczyk (1. bateria, por. inż. Leon Woszczyna (2. bateria), por. inż. Eugeniusz Brożek (3. bateria).

Rok 1976

• 10 kwietnia ppłk Stanisław Gajewski przyjmuje obowiązki dowódcy 113. Pułku Artylerii  w Kostrzynie n/Odrą od płk. Janusza Daszewskiego, który zostaje dowódcą pułku OTK w Czerwieńsku. Oficerem operacyjnym był mjr Eryk Oliniak, a oficerem rozpoznawczym – mjr Adam Starszuk. Pułk działał w składzie dwóch dywizjonów (1 i 2) po 12 haubic 122 mm  i dywizjonu 152 mm hb. Ówczesne Dowództwo pułku:
  • mjr Alojzy Karwot                 – z-ca d-cy d/s liniowych;
  • ppłk Stanisław Burda         – z/ca d-cy d/s politycznych;
  • ppłk Stanisław Krycma      – z/ca  d/s technicznych;
  • ppłk Jerzy    Gardzioła        – kwatermistrz;
  • mjr Tadeusz  Darecki          – szef  sztabu.
• Spotkanie gen. Wojciecha Jaruzelskiego z oficerami na wczasach – Helenów koło Warszawy

Rok 1977

• wrzesień – obowiązki dowódcy 22. pułku artylerii w Sulechowie obejmuje mjr dypl. Jan Gwóźdź;

Rok 1978

• w sierpniu, po ukończeniu Akademii Sztabu Generalnego do SOW trafiają: kpt. dypl. Bogdan Bartczak, który zostaje dowódca dywizjonu w 18 BA (Bolesławiec), por. dypl. Kazimierz Dudek (dowódca 2/22 pa w Sulechowie), kpt. dypl. Antoni Łuczejko, kpt. dypl. Józef Marszałek (szef sztabu 33. pa w Żarach), kpt. Czesław Szeliga (z-ca dcy 33. pa ds. liniowych) i kpt. Piotr Żurakowski, który obejmuje stanowisko starszego pomocnika Szefa Artylerii 4. DZ ds. rozpoznania artyleryjskiego w Krośnie Odrzańskim. Szefem Artylerii jest ppłk Zdzisław Nawara, a jego zastępcą ppłk Alojzy Karwot.
• 10. września – wręczenie medali Edukacji Narodowej – Kostrzyn n/Odrą

• 28. listopada w 5PBAA (Głogów) kpt. inż. Eugeniusz Brożek zostaje szefem sztabu w 3. dywizjonie 152 mm haubico-armat (skadrowany), którym dowodzi mjr Kazimierz Wenzel.

Rok 1979

• 6. stycznia kpt. dypl. Piotr Żurakowski zostaje starszym oficerem Szefostwa WRiA SOW, które nie miało wtedy struktury wydziałowej. W Szefostwie służyło dwunastu oficerów, tj. szef, zastępca, trzech oficerów na etatach pułkownika, pięciu – podpułkownika i dwóch – majora. W ramach Szefostwa utworzone były trzy nieetatowe wydziały kierowane przez oficerów na etatach pułkownikowskich, a jego skład przedstawiał się następująco: szef – płk (a od X 1979 – gen. bryg.) Antoni Skibiński, zastępca – płk dypl. Jan Bieniek, wydział operacyjno-rozpoznawczy: ppłk dypl. Jerzy Wolny (szef), ppłk dypl. Edmund Andersz (starszy oficer), mjr dypl. Ignacy Komorowski (st. oficer), mjr dypl. Tadeusz Żuchowski, wydział szkolenia artylerii: płk dypl. Adam Staszewski (szef), kpt. dypl. Piotr Żurakowski (st. oficer), mjr Emil Solich (oficer), wydział szkolenia wojsk rakietowych: ppłk dypl. Kazimierz Michalski (szef), ppłk dypl.. Edward Stasiak, kpt. mgr inż. Bolesław Czarny. Stan osobowy Szefostwa WRiA uzupełniał chor. Józef Starzec jako nieetatowy adiutant.
• 16. września ppor.  Leszek Ciepielski po ukończeniu WSO WRiA przybył do ŚOW i skierowany został do służby w 10. Sudeckiej Dywizji Pancernej w Opolu na stanowisko dowódcy plutonu ogniowego w 40. dar stacjonującym w Brzegu. 40. dar w 1979 roku miał następującą strukturę organizacyjną – dowództwo, sztab, pl. dowodzenia 1. i 2. bateria artylerii BM-21 po 6 wyrzutni, plutony remontowy i zaopatrzenia. Dowódcą dywizjonu był ppłk Eugeniusz Piwoda, dowódcami baterii byli: kpt. Jarosław Przybyłowski i kpt. Adam Paliński.

• 28. września kpt. Eugeniusz Brożek z 5 PBAA rozpoczyna naukę w Wojskowej Akademii Artylerii im. Michaiła Iwanowicza Kalinina w Leningradzie (Sankt Petersburg) gdzie m.in. studiują: na pierwszym roku – kpt. Eugeniusz Brożek, kpt. Andrzej Dąbek i por. Wiktor Matczyński, na drugim roku – kpt. Henryk Choromański i kpt. Andrzej Juszczak.

Rok 1980

• Od 12 do 18 lipca 113. pa kontrolowany jest przez komisję inspekcyjną Układu Warszawskiego, odbywając przy tym  ćwiczenie taktyczne na poligonie Wędrzyn. Jednostka otrzymała ocenę ogólną dobrą.
• 6. września ppłk. Stanisław Gajewski przekazał obowiązki dowódcy 113. pa mjr.  Janowi Szczeponikowi i został skierowany na stanowisko Szefa wydziału szkolenia Szefostwa WRiA ŚOW, w miejsce odchodzącego na emeryturę płk Adama Staszewskiego
• 10. października ppłk Stanisław Gajewski przejmuje stanowisko szefa Wydziału Szkolenia  w Szefostwie WRiA SOW od odchodzącego do rezerwy płk. Adama Staszewskiego. W tym czasie, Szefostwo  działa w składzie: gen. bryg. Antoni Skibiński (szef), płk dypl. Jan Bieniek (zastępca), chor. Józef Starzec (adiutant), Wydział Operacyjno-Rozpoznawczy:  płk dypl. Jerzy Wolny (szef), ppłk dypl. Ignacy Komorowski, mjr dypl. Tadeusz Żuchowski, ppłk Edmund Andersz, Wydział Szkolenia Artylerii: płk dypl. Stanisław Gajewski (szef), kpt. dypl. Piotr Żurakowski, kpt. Emil Solich, Wydział Szkolenia Wojsk Rakietowych i Baz: ppłk Kazimierz Michalski (szef), ppłk  Edward Stasiak, mjr  Bolesław Czarny.
• w październiku mjr dypl. Tadeusz Maciaszczyk przejmuje od ppłk Czesława Borowskiego dowodzenie 91 pappanc w Gnieźnie. Pułk jest jednostką MON podporządkowaną SOW i na czas „W” tworzy odwód przeciwpancerny Frontu (OPpanc F).W skład dowództwa jednostki wchodzą: mjr dypl. Antoni Łuczejko – zastępca ds. liniowych, ppłk mgr Teodor Urbaniak zastępca ds. politycznych, ppłk Mieczysław Siewierski – zastępca ds. technicznych, ppłk Marian Staszewski – kwatermistrz. Szefem sztabu jest mjr dypl. Jan Biały. Jednostka działa w składzie: bateria dowodzenia (dowódca – por. Jacek Kolasiński), dwa dywizjony przeciwpancerne (dowódca 1. dappanc – mjr Jerzy Kuśmirek), dowódca 2 dappanc – kpt. Jarosław Szarzyński, 3 dywizjon (skadrowany), dowódca – mjr Stanisław Humeniuk, kompania remontowa i kompania zaopatrzenia (dowódca – kpt. Józef Wojnowski).

Rok 1982

• sierpień – do SOW skierowani zostają następujący absolwenci akademii (z Leningradu): kpt. dypl. Andrzej Dąbek, który obejmuje obowiązki dowódcy dywizjonu w 3 BA (Biedrusko), kpt. dypl. Wiktor Matczyński – starszego oficera operacyjnego w 11 pa Żary, a 23.08 kpt. dypl. Eugeniusz Brożek zostaje starszym oficerem w Wydziale Szkolenia Artylerii Szefostwa Wojsk Rakietowych i Artylerii SOW we Wrocławiu, które działa w składzie: gen. bryg. Antoni Skibiński (szef ), płk dypl. Jan Bieniek (zastępca szefa), chor. Józef Starzec (adiutant), Wydział Operacyjno-Rozpoznawczy (płk dypl. Jerzy Wolny – szef, ppłk dypl. Ignacy Komorowski, ppłk Jerzy Biniarz, mjr Emil Solich), Wydział Szkolenia (płk dypl. Stanisław Gajewski – szef,  kpt. dypl. Eugeniusz Brożek, kpt.  Andrzej Danielec), Wydział Szkolenia Wojsk Rakietowych i Baz  (płk dypl. Rudolf Matysek – szef , mjr dypl. Tadeusz Gombrych, mjr dypl. Zbigniew Talaga).                                                                                                    

Rok 1982

• w kwietniu mjr dypl. Piotr Żurakowski zostaje szefem sztabu 5. PBAA (Głogów), której dowództwo działa w składzie: płk Zdzisław Nawara (dowódca), mjr Jan Biały (zastępca dowódcy ds. liniowych), płk Wacław Warwas (zastępca dowódcy ds. technicznych), ppłk Jerzy Lewandowski (kwatermistrz-zastępca dowódcy) i ppłk Kazimierz Nita (zastępca dowódcy ds. politycznych). Starszym oficerem sztabu brygady ds. operacyjnych jest mjr Stanisław Jodłowski, a dywizjonami dowodzą: mjr Mirosław Skiba (dywizjon dowodzenia), ppłk Michał Krasowski (dywizjon rozpoznania artyleryjskiego), ppłk Bolesław Runowski (1.da 152 mm hba), mjr Janusz Lenartowicz (2. da 152 mm hba), mjr Krzysztof Hamrol (3. da 152 mm hba), ppłk Jan Kuls (4. da 122 mm armat), mjr Tadeusz Gierelak (5. dywizjon artylerii rakietowej BM-21).

Rok 1983

• marzec – obowiązki dowódcy 22. pułku artylerii w Sulechowie obejmuje kpt.  dypl. Tadeusz Więcek, późniejszy Szef Artylerii 5. DZ;

Rok 1984

• w sierpniu do ŚOW trafiło czterech absolwentów Akademii Sztabu Generalnego, którzy skierowani zostali do: 91. pappanc w Gnieźnie – kpt. dypl.  Zygmunt Siudak,  5. PBAA w Głogowie  – kpt. dypl. Ryszard Wojdyła,  Grupy Organizacyjnej 23. BA w Zgorzelcu – kpt. dypl. Leszek Skwara oraz do Szefostwa WRiA ŚOW we Wrocławiu –  kpt. dypl.  Zbigniew Dynowski, który trafił do Wydziału Operacyjno-Rozpoznawczego w miejsce mjr. Wiktora Matczyńskiego skierowanego do 5. PBAA.
• ……………………..
• ……………………..

Rok 1985

• 9. stycznia stanowisko dowódcy 113. pa obejmuje mjr dypl. Witold Kaczanowski
• w październiku ppłk dypl. Piotr Żurakowski przekazuje ppłk. dypl. Jerzemu Biniarzowi kierowanie sztabem 5. PBAA i ponownie obejmuje obowiązki w Szefostwie WRiA SOW, które funkcjonuje w składzie: dowódca – gen. bryg. Antoni Skibiński, zastępca – płk dypl. Jan Bieniek, adiutant – chor. Józef Starzec; wydział operacyjno-rozpoznawczy: ppłk dypl. Piotr Żurakowski (szef), ppłk dypl. Ignacy Komorowski (starszy oficer), mjr dypl. Henryk Choromański (st. oficer), kpt. dypl. Zbigniew Dynowski (st. oficer); wydział szkolenia artylerii: płk dypl. Alojzy Gajewski (szef), mjr dypl. Jan Różycki (st. oficer), mjr dypl. Andrzej Danielec (st. oficer); wydział szkolenia wojsk rakietowych i baz: ppłk dypl. Rudolf Matysek (szef), ppłk Zbigniew Talaga, mjr Tadeusz Gombrych.

Rok 1986

• 10. października mjr dypl. Eugeniusz Brożek przekazuje stanowisko starszego oficera Wydziału Szkolenia SWRiA SOW majorowi dypl. Janowi Różyckiemu, a 14.10 przyjmuje obowiązki zastępcy dowódcy ds. liniowych w 23. Śląskiej Brygadzie Artylerii Armat w Zgorzelcu. Brygadę tworzą następujące pododdziały: dywizjon dowodzenia (dowódca – mjr Stanisław Szymański), dywizjon rozpoznania artyleryjskiego (dowódca – ppłk Michał Szafrański, 1 dywizjon artylerii 152 mm haubico-armat DANA (dowódca – kpt. dypl. Mirosław Sołtyszewski, 2 dywizjon artylerii 152 mm haubico-armat (dowódca – ppłk Jan Der), 3 dywizjon artylerii 152 mm haubico-armat (dowódca – mjr Janusz Sarnecki), 4 dywizjon artylerii 122 mm armat (dowódca – kpt. dypl. Ryszard Konopka). 5 dywizjon artylerii rakietowej BM-21 (dowódca – mjr Leon Woszczyna). Brygadą dowodzi płk dypl. Jan Biały,  a w dowództwie jednostki służą: mjr dypl. Marian Kolczyński (szef sztabu), mjr dypl. Eugeniusz Brożek (zca dcy ds. liniowych), ppłk dypl. Andrzej Kustra (zca dcy ds. technicznych), ppłk dypl. Edgar Nabożny (kwatermistrz), mjr dypl. Lech Skwara (st. oficer operacyjny). W tym czasie skład Dowództwa Wojsk Rakietowych i Artylerii SOW przedstawiał się następująco: gen. bryg. Antoni Skibiński (dowódca), płk dypl. Jan Bieniek (zastępca), Wydział Operacyjno-Rozpoznawczy (płk dypl. Piotr Żurakowski – szef,  ppłk dypl. Ignacy Komorowski,  ppłk dypl. Henryk Choromański, kpt. dypl. Zbigniew Dynowski, Wydział Szkolenia Artylerii (Wydział Szkolenia Artylerii – szef, mjr dypl. Jan Różycki, kpt. Ryszard Konopka, Wydział Szkolenia Wojsk Rakietowych i Baz (płk dypl. Rudolf Matysek – szef, ppłk dypl. Tadeusz Gombrych, ppłk dypl. Zbigniew Talaga.

• W 1986 roku w 113. pa działa ciągnione wymieniono na haubice samobieżne 2S1 „Goździk”. W pierwszej kolejności z dywizjonu artylerii 13. pułku zmechanizowanego z Kożuchowa przybyły do pułku trzy haubice 2S1, na których por. Janusz Cieślak prowadził szkolenie kadry jednostki. Latem 2. dywizjon majora Józefa Gawlika, a następnie dywizjon dowodzony przez majora Henryka Sudę wyposażone zostały w „Goździki”. Dywizjony działały w składzie: dowództwo i sztab, pluton topograficzny, pluton łączności, trzy baterie artylerii samobieżnej (w każdej – pluton dowodzenia i dwa plutony ogniowe po 3 działa), pluton remontowy i drużyna gospodarcza.
• 25.października – pożegnanie gen. bryg. Antoniego Skibińskiego

Rok 1987

Rok 1988

• listopad – obowiązki dowódcy 22. pułku artylerii w Sulechowie obejmuje ppłk dypl. Stanisław Jodłowski, późniejszy Dowódca 3. Brygady Rakiet Operacyjno-Taktycznych w Biedrusku i Szef WSzW w Zielonej Górze;

Rok 1989

• 19 lutego, po odejściu płk Jana Bieńka do rezerwy, zastępcą Szefa WRiA SOW zostaje płk Jerzy Wolny.
• 24. lutego zastępca dowódcy 23 ŚBAA ds. liniowych ppłk dypl. Eugeniusz Brożek skierowany zostaje do toruńskiej Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Rakietowych i Artylerii, gdzie w Zakładzie Strzelań i Kierowania Ogniem początkowo pełni służbę na stanowisku wykładowcy, a następnie starszego wykładowcy.

Rok 1990

• marzec – 22. pa w Sulechowie przechodzi z 4. DZ do 5. DPanc;
• 1. kwietnia 113. pa w Kostrzynie przechodzi z 5. DPanc do 4. DZ;
• w kwietniu płk Piotr Żurakowski obejmuje stanowisko zastępcy Szefa WRiA SOW po tragicznej śmierci płk. Jerzego Wolnego.
• 3. lipca kpt. dypl. Leszek Ciepielski ukończył studia podyplomowe w Wyższej Akademii Artylerii w Leningradzie (obecnie Sankt Petersburg) i skierowany został do 23. BAA w Zgorzelcu na stanowisko d-cy 3. dywizjonu artylerii rakietowej. Brygadą dowodził płk dypl. Jan Biały.  W skład struktury organizacyjnej 23. BAA w tym czasie wchodziły ddow., 2 x dart 152 ah, dart 152 ah Dana, dar BM-21, dar RM-70, pododdziały logistyki.
• We wrześniu ppłk dypl. Roman Kłosiński przyjmuje obowiązki dowódcy 113. pa od podpułkownika dypl. Witolda Kaczanowskiego.

Rok 1991

• wiosną 1991 Bronisław Komorowski, który był wówczas Wiceministrem Obrony Narodowej (Ministrem był wtedy Janusz Onyszkiewicz) odwiedził Biedrusko

• wrzesień – obowiązki dowódcy 22. pułku artylerii w Sulechowie obejmuje ppłk dypl. Zygmunt Siudak, późniejszy Szef Wojsk Rakietowych i Artylerii 1. DZ;
• 20 września Szefem WRiA SOW zostaje płk Zygmunt Demidowski, a płk Czesław Borowski awansuje na Szefa WRiA Dowództwa Wojsk Lądowych.
• 4. października mjr dypl. Leszek Ciepielski skierowany został do służby w 22. pułku artylerii lekkiej w Sulechowie podległego 5. Dywizji Pancernej w Gubinie, na stanowisko zastępcy d-cy płku ds. liniowych. Dowódcą pułku był płk dypl. Zygmunt Siudak, szefem sztabu pułku mjr dypl. Stanisław Butlak. Struktura pułku: bat. dowodzenia, bat. rozpoznania art., 2 x das 2S1, dar BM-21, pododdziały logistyki.

Rok 1992

• od 1. października do 15.07.1993 roku płk Piotr Żurakowski szkoli się na Podyplomowych Studiach Strategiczno-Obronnych w Akademii Obrony Narodowej w Rembertowie.
• 10 października, po 40 latach zawodowej służby wojskowej płk dypl. Stanisław Gajewski odchodzi do rezerwy, a kierowanie Wydziałem Szkolenia Szefostwa WRiA SOW przekazuje pułkownikowi Tadeuszowi Gombrychowi, który wrócił z WKU Świdnica.

Rok 1993

• w czerwcu w 5. pal gościła Pani Irena Renata Anders – żona gen. Władysława Andersa – Dowódcy II Korpusu WP.

• 1. lipca 22. pa w Sulechowie został przemianowany na 5. pa;
• od 10. września, płk Piotr Żurakowski skierowany zostaje przez dowódcę SOW gen. dyw. Janusza Ornatowskiego do pełnienia  obowiązków dowódcy 23 BAA (Zgorzelec) w zastępstwie płk. Mariana Kolczyńskiego, który rozpoczyna naukę na PSOS. Dowództwo brygady działa w składzie: płk Piotr Żurakowski (dowódca), ppłk Jerzy Małek (szef sztabu), płk Dionizy Suchodolski (zastępca dowódcy ds. liniowych), płk mgr inż. Andrzej Kustra (zastępca dowódcy ds. technicznych, ppłk Edgar Nabożny (kwatermistrz – zastępca dowódcy).
• 16. września 5. pa przejął tradycje pułków artylerii 5. Kresowej Dywizji Piechoty;

Rok 1994

• 15. sierpnia, dowódca SOW gen. dyw. Janusz Ornatowski wyróżnia pułkownika Piotra Żurakowskiego  wpisem do „Księgi zasłużonych dla SOW” i wczasami we Włoszech.

• 23. sierpnia płk dypl. Piotr Żurakowski przekazuje obowiązki dowódcy 23. BAA w Zgorzelcu płk. Marianowi Kolczyńskiemu i wraca do Szefostwa WRiA SOW na stanowisko zastępcy Szefa.

• 28. października mjr Leszek Ciepielski wyznaczony został na stanowisko starszego oficera wydziału operacyjno – rozpoznawczego w Szefostwie WRiArt (Dowództwo ŚOW we Wrocławiu).

• od 4. do 10. listopada w składzie grupy oficerów, którzy mieli wziąć udział w ćwiczeniu wojsk Korpusu Piechoty Morskiej w Norfolku (USA) przedstawicielami WRiA ŚOW byli: ppłk Leszek Skwara i ppłk Zbigniew Dynowski. W rzeczywistości ćwiczeń nie prowadzono, a członkowie delegacji  zapoznani zostali z zasadami wsparcia ogniowego powietrzno-lądowej grupy uderzeniowej Marines i byli serdecznie przyjmowani przez dowództwo i żołnierzy Expeditionary Warfare Training Group (EWTG) „Atlantic”.

Rok 1995

• 25. stycznia ppłk dypl. Lech Skwara przyjmuje obowiązki dowódcy 113. pa od płk. Romana Kłosińskiego. Szefem sztabu zostaje mjr dypl. Wojciech Supko, a zastępcą ds. liniowych – mjr dypl. Piotr Warachowski.

Rok 1996

• 31. maja ppłk dypl. Leszek Ciepielski wyznaczony został najpierw na po. Szefa Artylerii 11. Dywizji Kawalerii Pancernej w Żaganiu a 1.09.1997 r. na stanowisko Szefa Artylerii. W trakcie pełnienia obowiązków ukończył w 1997 r. Wyższy Kurs  Operacyjny w Akademii Obrony Narodowej w Rembertowie. Struktura organizacyjna artylerii dywizyjnej: 11. pal Żary dca płk. dypl. Tadeusz Sulikowski, 20. ppanc Żary dca płk. Andrzej Gogulski, artyleria 10. BKPanc Świętoszów, 34. BKPanc Żagań, 11. BZ Żary, bat. szefa artylerii dywizji Żagań. Szefostwo Artylerii Dywizji: z-ca szefa artylerii ppłk Zbigniew Pięta później ppłk Jarosław Mrowiec, oficerowie szefostwa: kpt. Zbigniew Jackiewicz,  kpt. Krzysztof Raniś, por. Jarosław Radzimierski.
• ……………………
• ……………………

Rok 1997

• 21 lipca płk dypl. Piotr Żurakowski obejmuje stanowisko Szefa WRiA i kieruje szefostwem w składzie: płk dypl. Jan Krug (szef wydziału operacyjno-rozpoznawczego), mjr dypl. Jerzy Kociałkowski, mjr dypl. Janusz Cieślak i mjr dypl. Jacek Pruchnicki (st. oficerowie wydziału operacyjno-rozpoznawczego); ppłk dypl. Zbigniew Dynowski (szef wydziału szkolenia), ppłk dypl. Jerzy Rozbicki, mjr dypl. Sławomir Owczarek i kpt. dypl. Janusz Tucki (st. oficerowie wydziału szkolenia).

Rok 1998

• w marcu Szef Wydziału Szkolenia Szefostwa WRiA ŚOW płk Zbigniew Dynowski przewodniczył delegacji polskiej na Głównej Konferencji Planistycznej do ćwiczenia pk. „Dragon-Żagań 1998” prowadzącej negocjacje z przedstawicielami strony holenderskiej, którym przewodził dowódca 101. pa (H) – płk J.C.F. Schumacher.
• 28. maja w ramach Końcowej Konferencji Planistycznej płk Zbigniew Dynowski i płk J.C.F. Schumacher (H) podpisali protokół, na podstawie którego sporządzona została rządowa umowa ws. przeprowadzenia ćwiczenia pk. „Dragon-Żagań 1998”.

• od 16. września do 2. października na OSPWL Świętoszów i okolicznych terenach prowadzone były działania w ramach ćwiczenia pk. „Dragon-Żagań 1998”, którym kierowali: płk J.C.F. Schumacher – dowódca ćwiczenia oraz wypełniający obowiązki szefa sztabu: ppłk Cor Piters (ze strony holenderskiej) i ppłk Leszek Ciepielski (ze strony polskiej).

• Grupą polskich obserwatorów kierował płk Zbigniew Dynowski. W ćwiczeniu wzięły udział następujące pododdziały: holenderskie – 101. dywizjon dowodzenia, 109. bateria artylerii rakietowej MLRS, 154. bateria ciągnionych haubic polowych 155 mm, 11. i 41. dywizjon haubic samobieżnych 155 mm, 11. batalion saperów oraz pododdziały dowodzenia, logistyki i żandarmerii; polskie – bateria dowodzenia szefa artylerii 11 DKPanc, dywizjon artylerii rakietowej BM-21  z 11. pa, dywizjon artylerii (Goździk) z 10. BKPanc, dywizjon artylerii (Dana) z 23. BAA Bolesławiec oraz pododdziały zabezpieczenia i logistyki. W ćwiczeniu wzięło udział ponad 4 tys. żołnierzy holenderskich i polskich oraz ok. tysiąca pojazdów.

• 31. grudnia rozformowany zostaje 113. pa, a jego tradycje pielęgnowane są przez kostrzyńskie Towarzystwo Miłośników 13. Kostrzyńskiego Pułku Artylerii.

Rok 1999

• 27. sierpnia ppłk dypl. Leszek Ciepielski zakończył służbę wojskową. W jej trakcie odznaczony był między innymi Złotym Krzyżem Zasługi.

• ……………………………

Rok 2001

• w styczniu mjr Janusz Cieślak wyjechał na misję ONZ na wzgórza Golan (UNDOF) i pełnił przez rok służbę na stanowisku Szefa Wydziału Operacyjnego POLBATT (polski batalion operacyjny). Szefem sztabu batalionu był wówczas ppłk. Andrzej Tracz.

• 14. listopada przy okazji ćwiczenia taktycznego 23. BA prowadzonego przez płk Mariana Kolczyńskiego, w Ośrodku na Trzebieniu odbyło się pożegnalne spotkanie z okazji rozformowania Szefostwa WRiA ŚOW, w którym uczestniczyli oficerowie Szefostwa, kierownicza kadra jednostek WRiA Okręgu i zaproszeni goście.

Rok 2002

Rok 2003

• 31. stycznia ppłk dypl. Eugeniusz Brożek, w związku z likwidacją Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Rakietowych i Artylerii, zwolniony z zawodowej służby wojskowej i przeniesiony do rezerwy wskutek upływu terminu wypowiedzenia dokonanego przez organ wojskowy.