13. dywizjon artylerii

Niezwykłe opracowanie mjr. Zenona Dudzińskiego z 1993 r. o 13. dywizjonie artylerii będącym oddziałem 18. Brygady Artylerii.

Brygada sformowana została w lutym 1962, w garnizonie Bolesławiec, jako 18 Brygada Artylerii (w celu utrzymania w tajemnicy rzeczywistego charakteru jednostki). Brygada uzbrojona w zestawy rakietowe R-170 stanowiła główny środek uderzeniowy 2 Armii Ogólnowojskowej formowanej na wypadek wojny na bazie Śląskiego Okręgu Wojskowego. W 1963 r. brygada wzięła udział w szkoleniu na poligonie rakietowym w ZSRR, gdzie po raz pierwszy dokonano odpalenia rakiet klasy ziemia-ziemia. 31.12.1992 r. brygadę przeformowano w 18 Pułk Rakiet.

Brygada w okresie wojny mogła niszczyć uderzeniami rakietowo – jądrowymi i chemicznymi cele znajdujące się w przewidywanym pasie natarcia armii. Głowice jądrowe i chemiczne miały pochodzić ze składów Armii Radzieckiej.

Uzbrojenie brygady w latach 60. stanowiło 6 wyrzutni rakietowych 9K51 (R-170) na podwoziu działa samobieżnego ISU-152, które mogły odpalać rakiety R-11M z głowicą jądrową o mocy 20 lub 40 kT. (oznaczenie NATO – Scud)

W latach 70. wprowadzono na uzbrojenie nowe wyrzutnie rakietowe typu 9K72 Elbrus (R-300) na podwoziu samochodu ciężarowego MAZ-543P, które mogły odpalać rakiety R-14 z głowicą jądrową o mocy 20, 40 lub 100 kT. (oznaczenie NATO – Scud B)

W 1982 r. dokonano kolejnej reorganizacji, której najważniejszy element stanowiło wzmocnienie siły bojowej brygady poprzez doposażenie jej w dwie kolejne wyrzutnie. Odtąd brygada dysponowała ośmioma wyrzutniami w 4 bateriach startowych. Także wówczas rozformowano m. in. „brygadową” baterię techniczną tworząc w każdym dywizjonie po jednej baterii technicznej. W ten sposób usamodzielniono dywizjony.

Dowódcy: